فاکنر وقتی پیرمرد و دریا را خواند، نوشت: این همان چیزی‌ست که همه‌ی ما میخواستیم بگوییم. همه‌ی چیزی‌ست که همه‌ی ما میخواستیم بگوییم.

پیرمرد و دریا اثر به غایت فشرده‌ایست در تفسیر تمام زندگی. این که برای زیستن نه شکست مهم است نه پیروزی. برای زیستن، نفس زیستن کافی‌ست، چه شکست بخوریم چه پیروز شویم. زیرا شکست و پیروزی دو روی یک سکه‌اند اگر به جای عاقبت‌اندیشی هر لحظه را با تمام توان زندگی کنیم.

به نظرم می‌آید در لحظه‌ی مرگ تمام زندگی یک‌جا در نظر آدم نمی‌آید، بلکه لحظه‌ها یک یک و فرادا به نظر می‌آیند. و در آن روز خوشبخت کسی‌ست که با انبوهی از لحظه‌های زیسته مواجه شود، هر چند در کلیت عمر صاحب زندگی نبوده باشد.