فرض دو خط موازی؛ چیزی در حدّ همین فرض کافی‌ست برای ساختن ریل و آمدن قطاری از جایی محال به جایی ممکن. قطاری که حامل گذشته‌ی انسان‌هایی‌ست در حال فراموشی در پسله‌ای از انباشت غبار روز‌های تکراری. حال کدام مسئله‌، چه چیزی بیشتر از مرگ می‌تواند به بیرون کشیدن زندگی به واسطه‌ی رویارویی اعتقادات این انسان‌ها در لحظه‌ی آمدن‌ش سنگ محکی بسازد بی جواب مطلق تا ذهن خواننده را واگذارَد به هر آنچه می‌خواهد از داستان دریابد. ادامه مطلب در مجله کژیسم