فرم در روند شکل‌گیری تیپ به شخصیت یکی از حلقه‌های اساسی این رمان بنظرم رسید. مردی سگی را در اردوگاه زیر نظر دارد، و مردی که در کامیون پا به فرار می‌گذارند، از یک آبشخور واژگانی تغذیه می‌شوند، اما ما نمی‌دانیم، یا لااقل اطمینان نداریم، این مرد همان مرد شروع داستان است یا نه؟ شروع ساخت این مثلث عنصری از ساحت همین مرد آغاز می‌شود تا جایی که به بالا رفتن ضلع بعدی دست می‌زند و وقتی سگ کینه‌اش او را به سمت سوژه سوق می‌دهد، نزدیک به تلاقی‌شان ما با پوست اندازی تیپ به شخصیت، بر اساس رشد یک مرد معمولی تا یک مرد رادیکال در مقابل یک نظام دیکتاتور، مواجه می‌شویم. نکته‌ای که فارغ از تنظیم فرکانس‌های بجا در این داستان نفس‌گیر، و حادثه‌سازی‌های به اندازه و عدم اجازه به فلش‌بک‌های تصنعی و کسالت بار با استفاده از جزئیات کمکی در تبار شناسی، یکی از عامل‌های مهم دغدغه‌ی موتیف سگ کینه‌توز محسوب می‌شود. سگ - از منظری بی طرف و معرفت شناسانه - همان‌قدر بی گناه است که مرد. در مغز سگ انگار تراشه‌ای کار گذاشته‌اند با برنامه‌ای معیّن در راستای کشتن فراری. فراری‌ای که مهم‌ترین فرق‌اش با سگ، چموش بودن‌ قسم حیوانی‌اش در بطن یک زیست انسانی، در پذیرش آن شبه تراشه است. تقابل برای تثبیت درستی یا نادرستی این دو وضعیت کار را به یک رویارویی بدوی می‌کشاند. نوعی مقابله با سرکوب و خشونت که تکلیف مواجه یک مرد ( با وجود دل رحمی‌های انسانی نسبت به حیوان ) با دندان نیش سگ را نشان می‌دهد. ادامه مطلب