آوازه‌خوان فریاد بلندی می‌کشد و حفره‌ای را که روی صندوق بزرگ است باز می‌کند و به درون آن می‌خزد در حالیکه جنازه‌ی ناجی را به دنبال خود می‌کشد. زندانیان یک به یک در حالیکه دیوانه‌وار آواز می‌خوانند به دنبال او می‌روند گویی آنها خود را از دنیا به بیرون پرت می‌کنند. وقتی که آخرین محکوم از نظرها ناپدید شد در جعبه بسته می‌شود. سکوتی ناگهانی حکمفرما می‌شود. پس از لحظه‌ای از پشت جعبه دود سیاه غلیظی به صورت مارپیچ به هوا می‌رود. برخورد دستی با شانه‌هایت باعث می‌شود تپه‌ی رو به رو ناگهان تاریک شود. بی هوا برمی‌گردی. چیزی که می‌بینی هیکل تمام قد یعقوب است که صورتش با پارچه‌ای سفید پوشانده شده. از جا می‌پری. می‌گوید: نگفتم می‌برنت پسر؟! صدای خنده تپه‌های اطراف بقعه را پر می‌کند.