مردی که حرف می‌زند داستان یک دیگربودگی در فرهنگ‌های غالب است؛ دیگربودگی به واسطه‌ی یک نقص جسمی، دیگربودگی به علت تعلق خاطر داشتن به دینی در اقلیت، دیگربودگی به دلیل شرایط خانواده… اما می‌تواند این دیگربودگی در شرایط زمانی و مکانی خاص معناهای مختلف بپذیرد؛ 

آنچه در یک اقلیم فرهنگی با ضعف و سکوت نمود پیدا می‌کند، شاید در یک اقلیم فرهنگی دیگر سرشار از قدرت و سخن باشد. 

رمان مردی که حرف می‌زند با فرض کردن یک «دیگری» و گذردادنش به اقلیم‌های فرهنگی متفاوت به زیبایی به تحلیل این درک‌های نسبی می‌نشیند.

هنوز پس از سال‌ها، و پس از خواندن بسیاری از آثار بارگاس یوسا، این رمان برایم دلکش‌ترین اثر اوست.