زنان ساعت‌ها سعی می‌کنند زندگی خود را در چارچوب نقش‌هایی که جامعه برایشان، بدون قربانی کردن هویت خود،  تعیین کرده است، تعریف کنند. آنها در درجات مختلفی با نقش خود کنار آمده‌اند، از کلاریسا، که گهگاه فکر می‌کند خیلی اهلی است تا لورا، که احساس می‌کند در دام زندگی افتاده است.

کلاریسا با معشوق زن خود زندگی می‌کند، یک موقعیت خانگی که برخی ممکن است آن را خارق‌العاده بدانند. علی‌رغم موقعیت اجتماعی متفاوتش، او یک روال باثبات و آشنا برای زندگی خود ساخته است. مری کرول او را «تا استخوان بورژوا» می‌داند، در حالی که ریچارد می‌گوید که او به «همسر جامعه» اصلی تبدیل شده است. او یک آپارتمان دوست‌داشتنی و مجهز دارد، اما گاهی اوقات احساس می‌کند با خانواده‌های اطرافش بیگانه است. وقتی در آشپزخانه‌اش می‌ایستد، به‌سختی بشقاب‌هایی را که خودش خریده تشخیص می‌دهد و احساس می‌کند که از محیطی که از لحاظ نظری باید رضایت و راحتی او را به ارمغان بیاورد، جدا شده است. او این سؤال را مطرح می‌کند که آیا با انجام چنین انتخاب‌های مطمئنی برای خودش تصمیم درستی گرفته است یا خیر. ویرجینیا می‌داند که او فردی عجیب‌وغریب است و تا حدی نقش «نویسنده دیوانه» را پذیرفته است. او می‌پرسد که چرا شبیه مادر یا خواهرش ونسا نشده است. هر دوی این زنان می‌توانند به‌عنوان سرپرست خانوار معتبری عمل کنند که زندگی خود را به‌خوبی مدیریت می‌کنند. در همین حال ویرجینیا حتی نمی‌تواند خدمتکارش نلی را مدیریت کند – و می‌داند که در این زمینه کوتاهی می‌کند. او تعجب می‌کند که چرا دقیقاً می‌داند که یک شخص چگونه خدمتکاران را مدیریت می‌کند اما نمی‌تواند این ایده را عملی کند. در نهایت ویرجینیا تصمیم می‌گیرد شخصیت خود کلاریسا را به همسری در جامعه انگلیسی تبدیل کند که هرگز نمی‌توانست باشد.

لورا بیشترین تضاد را بین خود واقعی خود و نقشی که به او واگذار شده است دارد. او به دلیل احساس تعهد نسبت به دَن و نسبت به دنیا با اوازدواج کرده است. او معتقد است که جهان توسط سربازانی که در جنگ جهانی دوم جنگیدند نجات یافته است و نقش او به عنوان یک زن این است که به عنوان همسر و مادر برای مردانی که از جنگ باز می‌گردند، خدمت کند. نیازهای او تابع احساس وظیفه و تعهد نسبت به خانواده‌اش بوده است. در نتیجه مدام به اطرافش نگاه می‌کند و به این فکر می‌کند که آیا خانه، فرزندش و حتی کیکش خواسته‌های شخصی او را برآورده می‌کند؟ در آخرین فصل، او احساس می‌کند که از زندگی‌اش جدا شده است، آنقدر جدا که انگار زندگی‌اش به چیزی تبدیل شده است که می‌خواند، درست مثل داستانی که در یک کتاب می‌خواند.