شوق بسیاری – نزدیک به درد اعتیاد – داشتم سال‌ها که اثری به جز تقسیم از کیارا بخوانم و ببینم آیا کتاب تقسیم یک اتفاق است یا نویسنده‌ای قدر پشتش نشسته؟

و حالا خواندم؛ پنجشنبه‌های خانم جولیا، همانطور خون در رگان داستان و تپش قلب عیان، زنده، خاکش بوی خاک می‌دهد و علفش بوی علف. بی‌تکلف مثل بازدید روزمره‌مان از جهان پیرامون، ساده مثل واقعیت، و پیچیده مثل تأویل‌های بی‌کران از همان واقعیت.

داستان جنایی-پلیسی‌ست.، اما تقریباً همه‌ی امکانات جنایت را دارد؛

عشق پنهان و فاسق، گریختن و امکان آدم‌ربایی، قتل، انتقام، هوس …

و درنهایت داستان‌هایی متفاوت از یک واقعه که قانون را در تشخیص یک مجرم ناتوان می‌گذارد.

یادم می‌آید زنده‌یاد جلال مقدم در فیلم هامون یک دیالوگی گفت نزدیک به این مضمون:

بنان خوبه، فقط بنان مثل بنان می‌خونه.

تکرارش می‌کنم:

کیارا خوبه، فقط کیارا مثل کیارا می‌نویسه.