تلاش برای لذّت بردن از بدیهی‌ترین امکانات زندگی افتاده دست چرخه‌ی لایه لایه‌ای از علم ژنتیک. شاخه‌ای که از منظر مدد رسانی علمی دارد به کشف تبار فردی که نمی‌داند پدر واقعی‌اش کیست بکار می‌رود و از منظر انباشته‌گی دانش دست و پای فردی را می‌بندد که بسیاری از مسائل تجربی زندگی ناخواسته برایش تبدیل شده به انواعی از تابوها. پروژه‌ی رزی بر خلاف رمانی که می‌توانست پر از داده‌های علمی و ریاضی باشد تا بجای گسترش مفید زبان خواننده را با پیچیدگی‌هایی غیر ادبی مواجه کند، خیلی سعی داشته تا این اطّلاعات علمی را در دستگاه یک زبان قابل فهم – که خالی از طنز هم نیست – بپردازد.
تراژدی مستتر در واقعیت “دان تیلمن” انکار ناپذیر است؛ از یک جهت میل به غرایزش را نمی‌خواهد نادیده بگیرد و در پی رستگاری نیست. از طرفی دیگر متریک‌های آکادمیک از حضّ یک زندگی حادثه‌خیز دور نگه‌ش داشته.
گمان می‌کنم اصطکاک این‌دو باهم در شکل گیری رزی، که مهم‌ترین کاراکتر مقابل تیلمن، و موجبیت موضوعی روایت اصلی‌ست، عنصر مهمّی تلقّی می‌شود.
پروژه‌ی رزی تا حدودی نشان می‌دهد که یک نویسنده ممکن است – به ظاهر – شاید تبحّر ویژه‌ای در تولید ادبیات نداشته باشد، امّا همّ و غمّ‌ش – در اینجا – برای بازگو کردن مشکلات فضای آکادمیک و تأثیرگذاری افراطی آن بر حتّی پیش پا افتاده‌ترین روزمرّه‌گی‌ها و تصمیم‌گیری‌‌های فردی در اجتماع، انگار منجر به شکل‌گیری استعاره‌ی بجایی در متن شده. استعاره‌ای که به هم رسانی‌اش با واگذاری داشته‌های علمی به شخصیت پردازی احقاق یافته؛ شکلی از تولید ادبیات که می‌تواند صرفاً با احاطه‌ای شگرف بر تکنیک‌ها و فرم‌های پیچیده رقم نخورد.