فرم در روند شکل‌گیری تیپ به شخصیت یکی از حلقه‌های اساسی این رمان بنظرم رسید. مردی سگی را در اردوگاه زیر نظر دارد، و مردی که در کامیون پا به فرار می‌گذارند، از یک آبشخور واژگانی تغذیه می‌شوند، اما ما نمی‌دانیم، یا لااقل اطمینان نداریم، این مرد همان مرد شروع داستان است یا نه؟
شروع ساخت این مثلث عنصری از ساحت همین مرد آغاز می‌شود تا جایی که به بالا رفتن ضلع بعدی دست می‌زند و وقتی سگ کینه‌اش او را به سمت سوژه سوق می‌دهد، نزدیک به تلاقی‌شان ما با پوست اندازی تیپ به شخصیت، بر اساس رشد یک مرد معمولی تا یک مرد رادیکال در مقابل یک نظام دیکتاتور، مواجه می‌شویم. نکته‌ای که فارغ از تنظیم فرکانس‌های بجا در این داستان نفس‌گیر، و حادثه‌سازی‌های به اندازه و عدم اجازه به فلش‌بک‌های تصنعی و کسالت بار با استفاده از جزئیات کمکی در تبار شناسی، یکی از عامل‌های مهم دغدغه‌ی موتیف سگ کینه‌توز محسوب می‌شود. سگ – از منظری بی طرف و معرفت شناسانه – همان‌قدر بی گناه است که مرد. در مغز سگ انگار تراشه‌ای کار گذاشته‌اند با برنامه‌ای معیّن در راستای کشتن فراری. فراری‌ای که مهم‌ترین فرق‌اش با سگ، چموش بودن‌ قسم حیوانی‌اش در بطن یک زیست انسانی، در پذیرش آن شبه تراشه است.
تقابل برای تثبیت درستی یا نادرستی این دو وضعیت کار را به یک رویارویی بدوی می‌کشاند. نوعی مقابله با سرکوب و خشونت که تکلیف مواجه یک مرد ( با وجود دل رحمی‌های انسانی نسبت به حیوان ) با دندان نیش سگ را نشان می‌دهد.
در این‌جا می‌توان به مثالی بارز از مدلول‌های بی دال اشاره داشت که استفاده از یک طیف خاصّ رنگ بدست آمده در تکمیل و نهایی کردن پرسپکتیو داستان را نیز به گونه‌ای در دل خود حمل می‌کند؛
این سگ مرد را به یاد سگ مرده‌اش که به‌وسیله‌ی یکی از ابزار‌های زندگی ماشینی که حامل متعلقاتی نسبتاً غیرارگانیک هستند می‌اندازد. همین مدلول در کنار دیگر وضعیت‌های تقریبا پایاپای این دوئل در قالب یک موسیقی هماهنگ یک نت خارج از وزن تولید می‌کند. چرا که چرخش سرنوشت باز‌هم یکی از آن ابزار‌ها را پیش روی مرد در مقابله با سگ قرار می‌دهد و ما با حسّی نانوشته ( یا با دالی ناگفته ) تداعی معنای دیگری از نفرت توام با دوست داشتن را تجربه می‌کنیم و در آخر از شاکله‌ی هندسه‌ای زبان این داستان ممکن است پرسش‌هایی این چنینی سربرآوَرَد:
فردی که نزدیک‌ترین کسانش با زندانی شدن او به آرمان‌های پر جوش و خروشش پشت می‌کنند امیدی برای ادامه مبارزه، آن هم به شکل عضوی فعّال دارد؟
سگی که بدنبال کشتن این مرد است چقدر به وظیفه‌ی استعاری‌اش نزدیک شده ؟
و در برآیند این دو، چیزی در مواجهه‌ی دو پوچی هست که رو به سعود دست و پا بزند یا نه ؟