این رابطه چه تأثیری بر زندگی ویرجینیا وولف داشت؟

اسمیت می‌گوید: «رابطه آنها بسیار پرشور و بسیار جنسی بود، حتی اگر در ابتدا رابطه جنسی آنها کم‌اهمیت و حتی نادیده گرفته شد.»  این دو زن زمانی درباره رابطه خود علنی صحبت می‌کردند که جامعه بریتانیا از نظر اجتماعی محافظه‌کارتر بود. درحالی‌که همجنس‌گرایی مردان در بریتانیا در آن زمان هنوز یک جرم جنایی محسوب می‌شد، هیچ قانون مشابهی که زنان همجنس‌گرا را هدف قرار دهد، وجود نداشت. بااین‌حال، در سال 1921، برخی از قانون‌گذاران به جرم‌انگاری “اعمال جنسی ناشایسته” بین زنان رأی دادند، اگرچه این قانون هرگز تصویب نشد؛ زیرا سیاستمداران نگران بودند که زنان را تشویق به کشف همجنس‌گرایی کند.

اسمیت می‌گوید که رابطه آن‌ها برای وولف بسیار مهم بود، زیرا سکویل‌وست باعث می‌شد احساس خوبی به خودش داشته باشد: «ویرجینیا عمیقاً ویتا را دوست داشت، و از اینکه فهمیده بود او مجذوب زنان می‌شود، بسیار خوشحال بود.» در این فیلم، وولف به‌گونه‌ای به تصویر کشیده می‌شود که در ابتدا صمیمیت جنسی با سکویل‌وست را دشوار می‌دانست. برخی از محققان معتقدند که این تردید در زندگی واقعی به این دلیل است که وولف قربانی سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی توسط اعضای مذکر خانواده‌اش بوده است. و درحالی‌که ویرجینیا هنوز همسرش لئونارد را دوست داشت، لئونارد که می‌دید ویتا تأثیر عمیقی بر زندگی و کار همسرش داشته است، به رابطه آنها اعتراضی نمی‌کرد.

ین رابطه چه تأثیری بر کار وولف و سکویل‌وست داشت؟

همان‌طور که در فیلم نشان‌داده‌شده است، سکویل‌وست پس از ملاقات با وولف تصمیم گرفت کتاب‌هایش را با انتشارات هوگارت که انتشارات کوچک مستقل وولف بود، منتشر کند. کتاب‌های سکویل‌وست از نظر تجاری و انتقادی در طول زندگی او و وولف موفق‌تر بودند، اگرچه امروزه آثار وولف بیشتر موردتوجه قرار می‌گیرند. در سال 1924، سکویل‌وست، داستان کوتاه خود، «اغواگران در اکوادور»، را با انتشارات هوگارت منتشر کرد تا به بدهی‌های فزاینده وولف‌ها کمک کند، و شش سال بعد با رمان «ادواردی‌ها» که یک موفقیت مالی محسوب می‌شد، آن را دنبال کرد. اسمیت می‌گوید: «ویتا همه این کتاب‌ها را فروخت، اما مردم واقعاً نوشته‌های ویرجینیا وولف را درک نکردند. اما سکویل‌وست دریافت که وولف نویسنده بهتری است و در سال 1925 به او نوشت که «من نوشته‌های عامی خود را با نوشته‌های فرهیختگی شما مقایسه می‌کنم و شرمنده می‌شوم».

اسمیت می‌گوید: «من فکر می‌کنم که ویرجینیا وولف می‌دانست از ویتا نویسنده‌ای بهتر است. «فکر نمی‌کنم وولف به نوشته‌های سکویل‌وست حسادت می‌کرد، اما به توانایی‌اش برای همه چیزهای دیگر حسادت می‌کرد: مادر بودن، زیبا بودن، داشتن این حس اعتماد به نفسی که وولف گاهی در مورد خود نداشت.»

وولف بچه می‌خواست، اما شوهرش فکر می‌کرد که برای سلامت روان او مضر است. وولف در طول زندگی خود با سلامت روان خود دست‌وپنجه نرم کرد و دوره‌هایی از افسردگی و علائم اختلال دوقطبی را تجربه کرد. او چندین بار بستری شد و در سال 1941 بر اثر خودکشی درگذشت.

این رابطه آشکارا منبع الهام برای هر دو زن بود، اما رمان اورلاندوی وولف در سال 1928 بود که موقعیت او را به عنوان یک نویسنده معتبر و میراث او به عنوان استاد مدرنیسم را تثبیت کرد. این رمان که بیش از 300 سال را در بر می‌گیرد، شخصیتی را نشان می‌دهد که جنسیتش را در یک کاوش خارق‌العاده از خود و دیگری تغییر می‌دهد. این کتاب توسط نایجل نیکلسون پسر ویتا به عنوان «طولانی‌ترین و جذاب‌ترین نامه عاشقانه در ادبیات» توصیف شد و دیگران آن را «اولین رمان ترنس به زبان انگلیسی” نامیده‌اند.

وولف در سال 1927 در دفتر خاطرات خود نوشت که «اورلاندو بسیار ساده و روشن نوشته شده تا مردم تمام کلمات آن را درک کنند؛ اما درباره تعادل بین حقیقت و خیال باید مراقب بود. این رمان مبتنی بر ویتا است.» کار آن‌قدر شخصی بود که وولف به سکویل‌وست نامه نوشت و از او اجازه خواست. ویتا پاسخ داد: “خدای من ویرجینیا! از اینکه به شکل اورلاندو نمایان شوم، بسیار هیجان‌زده و وحشت‌زده هستم”