بارون درخت‌نشین قصه‌ی جذاب شورش نسل‌هاست. داستان ازلی برنتافتن پسران قوانین پدران را. اما این بار پسر کار عجیبی می‌کند. به جای جنگ با پدر زمین را ترک می‌کند و بر درختان زندگی را آغاز می‌کند.

کالوینو با پرداختن این استعاره قدرتمند، به تحلیل تمام سنت و تمامیت مدرنیته می‌پردازد. علاوه بر ضعف‌های سنت از قدرت‌هایش هم می‌گوید. و مدرنیته را نه به مثابه یک امر قدسی بی‌عیب بلکه به عنوان روندی لاجرم و پر از سعی و خطا در شکل دادن زندگی می‌بیند. کوزیمو، بارون درخت‌نشین، اگرچه دارای تمام جذابیت‌های نوخواهی‌ست، اما تلخی‌ها نمو  شکست‌های نوخواهی را هم به نمایش می‌گذارد.

اما در پایان، کتبا کالوینو با استفاده از استعاره‌ی عروج نشان می‌دهد که طرفدار نوخواهی‌ست، به شرطی که بدانیم هرگونه نوخواهی روزی تبدیل به سنت خواهد شد. و با نوخواهی‌خواهی پس از خودش چون سنتی خدشه‌ناپذیر برخورد خواهد کرد.