به گمانم تارهای عنکبوت اینجا جایشان را به تارهای عطشان تخیّل واگذار کرده‌اند.
تخیّلی که همچون روزهای کسادی دام عنکبوت، در روزهایی که مشکلات حدّت وافری پیدا کرده، به جای قیل و قال صبورتر و تنیده‌تر و چسبناک‌تر و آماده‌تر شده‌اند.
و اگر این سیر جایی در زبان قرار و مداری با شخصیت گذاشته باشد تا هم روحیه‌ای طنزآور با خود همراه کند هم نجات‌بخش و هم استعاره‌ای محاکات‌منش از روایت‌های غربی که دچار قبول یک نوع پوشش هرمحیطی باشد، شیشه پنجره‌ خانه‌ای را می‌کند مدخل ورود مرد عنکبوتی و ربایش طهمورث به دست او. که ممکن است اینجا با یک وضعیت تطبیقی ادبی که تأثیری انتقالی را داراست مواجه باشیم: زال که فقر فکری خانواده‌اش موجبیت موضوعی حضور سیمرغ افسانه‌ای و نجات داده شدن و بالندگی او و ما بقی ماجرا… می‌شود.
و در روزهای عنکبوت : طهمورثی که شب‌ها با خواندن داستان‌های شاهنامه توسّط پدرش به خواب می‌رود تا ابزار تموّل تفکرّش در روزهایی دشوار شکل بگیرد.
تعمیم و بررسی این دو تطابق – که از تضاد‌گرایی‌هم خالی نیست -، به زعم من، شاید اگر بیشتر مورد پردازش قرار می‌گرفت، می‌توانست ابعاد گسترده‌تری در این رمان را – که رویکرد و تجربه‌اندوزی‌ شجاعانه‌ و درخشانی از خود به جا گذاشته – با یک نوع چرخش زاویه‌ی چشم‌گیرتر در کاوش شخصیت‌های دی سی یا مارول در جهانی که به واسطه‌ی زبانی جدّی و قدرت‌مند و از همه مهم‌تر دارای خاستگاه قاعده‌ای است، ایجاد کند؛ اگر برای حضور مرد عنکبوتی با این جذّابیت کانالی احداث شده، پس هیروهای دیگر‌هم می‌توانند با توجّه به دغدغه‌های روایی از بافت زبان بهره‌مند شوند و رویّه‌ای را بسازند که شاید جلوه‌های ویژه‌ی فیلم‌های هالیوودی هم در نشان دادن‌ش عاجز باشند.
امّا انگار روز‌های عنکبوت تصمیم داشته از پتانسیل‌های فنتستیک‌اش در جاهای دیگری استفاده کند؛ مثلاً دعوت رنگ‌مایه‌های بورخسی در قالب تکنیک‌های پاورقی جا پیدا کرده در یکی از داستانک‌هایی که راوی به بهانه روایت برای چند شخصیت مستقر در متن، کتابت‌اش را تثبیت می‌کند. یا جنبه‌های غیرمنتظره‌ای مانند ساخت جدول دیالوگ که رتبه‌ای ایجازی به خود می‌گیرد و آمدن شخصیت زن که طهمورث با صداقت کودکانه‌اش در ایجاد آن نقش داشته، از این رمان تجربه‌ای تلاش‌مند ساخته، چه برای کسانی که مخاطب رمان‌های کوتاه‌، داستانک‌های چند صفحه‌ای، سجع‌های احیا شده در زبان مدرن، و ( تا از قلم نیفتاده) تصویرگری‌هایی دیدنی که به فراخور حوادث داستان در صفحات کتاب نقش بسته، هستند.